Zolang we onze patiënten enkel blijven bekijken met een ‘meten-is-weten’- bril, zonder hen ook trachten te ‘begrijpen en situeren’ binnen de complexiteit van hun levensverhaal, zullen vele mensen met psychosomatische, onverklaarbare of spanningsgerelateerde klachten nog lang in de kou blijven staan.

Hieruit kan je minimaal 3 handvatten aanreiken:

• tracht je patiënt zo ruim en genuanceerd mogelijk te contextualiseren
• leer denken vanuit ontwikkelingsdynamische en onbewuste processen en patronen
• beluister hoe de patiënt tracht om zijn levensverhaal zin en betekenis te geven